لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ

رمضان طلیعه‌ای برای رسیدن به درگاه استجابت و «قدر» مأمنی برای سرشار شدن از باران آمرزش و مغفرت الهی است.* شب نوزدهم رمضان میعادگاه عاشقانه‌ای است که پروردگار برای مهرورزی و رحمتی دوباره با بندگانش مقرر داشته تا به واسطه بهانه‌ای توبه‌پذیر گنه‌کاران شود و قلم عفو بر تاریکی وجودمان بکشد. رمضان در ایستگاه قدر، تمام قد به حرمت این میهمانی و میزبانی زیبای عارفانه معبود با بندگانش می‌ایستد تا شاهد گذشت و مرحمتی بی‌بدیل از جانب پروردگار بر بندگان باشد. امشب دعا و خلوت با خداوند، رایحه خوشبوی بهشت را به مشام می‌رساند چرا که شب قدر، به مثابه‌ی نهر نوری است كه در زلال پر بركت آن، جان مؤمنان از گناه تطهير می‌شود. پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «هر کس شب قدر را احیا بدارد، تا سال آینده عذاب از او بر داشته می‌‏شود.» امشب امید رحمت و مغفرتی بی‌مانند، خواب را از چشمان مؤمنان ربوده و عمق دیدگان را تنها به قبله‌ای معطوف داشته که سجاده عشق روبه‌رویش بر خاک افتاده و پیشانی بندگان را به مُهر مهربانی معبود گره زده است. امشب، شب تعیین مقدراتی است که یک سال بندگان، در توشه آن گره می‌خورد. همانگونه که پیامبر اکرم(ص) فرمود: «مقدّرات در شب نوزدهم تعیین، در شب بیست و یکم تأیید و در شب بیست و سوم ماه [رمضان] امضا می‏‌شود.» آری به واقع شب قدر همان شبی است که باید قدر و منزلت انسانی خود را بشناسی و تقدیر خویش را به زیبایی رقم بزنی. و این شب فرصتی دوباره است تا بندگان، خویشتنِ وجود را با قلم توبه و جوهر اشک به ترسیم و تجسمی دوباره برسانند. و چه زیبا بشارت داد پیامبر مهربانی(ص) که: «هر که از روی ایمان و برای رسیدن به ثواب الهی، شب قدر را به عبادت بگذراند، گناهان گذشته‌‏اش آمرزیده می‌‏شود.»