اربعین عاشقان، روز وصل یاران و دیدار با خوبان در راه است و اصحاب آخرالزمانی حضرت مهدی موعود در راه عاشقی سر از پا نمی شناسند به امید دیدار ...
اینک لحظه درنگ است ؛ لحظه ای ست که بر بلندای عشقی الهی ایستاده اند. به زمین می نگرند از ماورای آسمان و ابرها.
گویا میان خواب و بیدار سیر می کنند. همه جا همه چیز همه شکل شور است و شور.
گردوغباری از دور پدیدار است، نه این گرد و غبار نفس گیر نیست، این غبار قبل از طلوع صبح است قبل از سپیده دم.
این غبار نه از جنس خاک آلودگی بلکه از جنس غبار دنیایی است که پدیدار شده آنهم قبل از آغاز طلوع .
طلوع طلایی را بعد از غبار صبح می توان دید. تو هم می بینی ؛ چه دلنوازی می کند چقدر زیباست این سپیده دم گوییا با تمامی صبح های عالم فرق دارد این نور صبحگاهی. نوریست از جنس هدایت و عنایت .
رقص پرچم ها ، امتداد قدم ها، چشمان منتظر ، نفس های مستمر، لبهای مشتاق ، نگاههای پرامید همه و همه در مسیر این طلوع قرار دارند طلوع صبحی صادق.
و اینک .... اینک این لشکر اصحاب اخر الزمانی حضرت یار می روند برای دیدار و می گذرند از هر آنچه که سختی نامیده می شود. از شب گذر می کنند به امید صبح و چشمانشان سو سو می زند برای دیدار.
و این وصل است از جنس عشق، وصالی که خیالی جز دیدار یار نیست.
اما این شور و حرارت و عشق و ایمان و ایثار و محبت و سخاوت و سعادت و ولایت و حمایت و عنایت و عبادت و شهامت و شفاعت و جسارت و قداست...سرانجام اش ختم می شود به امیر نجابت و معدن هدایت .
اینان که جماعتی میلیونی هستند و تمرین عاشقی می کنند برای جانبازی در پای حضرت موعود لرزه بر اندام ددان و دیوان می اندازند لرزه بر اندام غاصبان و مستکبران می اندازند لرزه بر اندام جانیان و کودک کشان می اندازند و می گویند لبیک یا حسین و لبیک یا عباس ... در حسین حسین گفتنشان ندای بیعت با حضرت صاحب الزمان است .
اینان که ازسراسر دنیا به کربلای عشق هجرت کرده اند و در این روزها همزبان با هم یکزبان و یکدل شده اند.
برای عاشقی خود ارزش قائل هستند و صدایی جز صدای عشق و شور را سرنمی دهند و در سر فقط وصال با یار را دارند.
و در این مسیر که از هر سو به حسین (ع) ختم می شود و مسیر حسین (ع) نیز بی شک به خدا وصل می گردد چیزی جز شیرینی نمی بینند.
می گویند گرم است اما نه سوزاننده ، غبار است اما نه نفس گیر، سخت است اما نه طاقت فرسا، دور است اما نه دست نیافتنی، و تمام اش شیرین است مثل طعم شهد گلهای یاس بهاری ؛ آنهم زمانی که از این مسیر می گذری و به سپیده دم می رسی آنجایی که می گویی لبیک یا حسین(ع)